Może to nie jest coś pokroju ''Big Lebowski'' czy ''Fargo''
braci Coen, ale na pewno zabawa podczas oglądania i
tak jest przednia. Wiadomo, każdemu podchodzi inny
rodzaj komedii, ale groteski czy satyry jak dla mnie są
chyba najlepsze. Oczywiście nie wszystkie, tak jak i nie
wszystkie głupkowate lub lekkie czy romantyczne komedie
to słabizna ,które ciężko przetrawić. Wiadomo, że tak nie
jest, a sam nieraz uśmiałem się na czymś co
najmądrzejsze przecież nie było. Zresztą ''Laddykillers''
sama w sobie też do najmądrzejszych nie należy, ale nie z
nieprawdopodobieństw jakie w niej mogą się znajdować,
a z samego zestawu wybuchowego jakim jest ekipa
drążąca tunel, że o kocie ,który na to wszystko patrzy z
niedowierzaniem już nie wspomnę :)
Czy zatem taki chytry plan jaki posiadał profesorek mógł
się powieść? Jakby nie patrzył to sam skok się przecież
udał. Gorzej już było z tym wszystkim po fakcie.
Najzabawniejsze w tym filmie nie są same dialogi, a ta
cała piątka oraz pani Marva. Ich karykaturalne
przedstawienie jest wręcz niemożliwe w sensie ,że tak
trafnie i umiejętnie przedstawione. Nonszalancja i kultura
osobista profesora Dorra, a także sama gra Toma
Hanksa to wielki atut ''Kwintetu''. Świetnie oddał nam tą
postać. Może to nie jest jego szczyt możliwości aktorskich,
ale trzeba posiadać niemałe umiejętności, aby stworzyć
tak wyrazistą postać w tak dobrym odegraniu jej. I jeszcze
ten jego ''chory'' śmiech.
Poza tym scena z kręceniem reklamy psiego jedzenia, ta z
urwanym palcem ,wszystko co się tyczyło Gawaina
sprzątacza, jak na przykład przekupywanie swojego szefa,
wyjaśnienia związane z eksplozją przez Gartha, sama
końcówka filmu ,która jest wręcz nieprawdopodobna, czy
przekonywanie policjantów przez Marvę ,to wszystko
wywołuje salwy śmiechu. Ale to nie wszystko co nas
może rozbawić. Każdy zapewne znajdzie coś dla siebie.
Dorzucę jeszcze rozmowy Dorra ze starszą panią.
Film jest głęboki w kolory. Zapewne celowo zadano ten
efekt, aby jeszcze bardziej podsycić tą całą groteskę.
Scenografia przypomina tą od Burtona, świetne zbliżenia
ujęć oraz kręcenie kamerą wokół rzeczy czy postaci, co
sprawia, że jesteśmy jeszcze bliżej tego wszystkiego.
Kapitalna charakteryzacja najważniejszych uczestników
tego dzieła. Jedyne do czego mogę się przyczepić to
przesyt muzyki gospel i przesadne powoływanie się na
Boga przez panią Marvę, ale z pewnością to tak właśnie
miało wyglądać, żeby ten ''wzorzec'' był jeszcze bardziej
uwypuklony i przerysowany.
Tego filmu nie da się nie lubić. Mówię teraz o sobie.
Zasłużone 7/10 bo to dobre kino.
pozdrawiam