Aż trudno uwierzyć, że nie jest to oryginalny pomysł braci Coen. „Ladykillers” jest bowiem do cna przesiąknięty ich estetyką, ich humorem. Podobieństwa do „Fargo” (nogi!) czy „Bracie, gdzie jesteś?” (muzyka) rzucają się w oczy od samego początku. Film jest opowieścią o bardzo dziwnej grupie, która zamierza okraść kasyno. Są jednak bezradnymi nieudacznikami, którzy za cud mogą uważać sam fakt, że żyją. Jak zwykle u Coenów pełno jest specyficznego humoru, który się albo lubi albo nie. Pozytywnym zaskoczeniem była dla mnie gra Toma Hanksa. Dawno już nie widziałem go w tak dobrej formie. Jego diabelne oczęta i uśmieszek są po prostu rewelacyjne, a sposób mówienia prima!
Ogólnie jedna film jest – jak na Coenów – jedynie poprawny. Nie zaskakują niczym nowym, a jedynie prezentują stare sztuczki w nieswoim repertuarze. Nawet jako film o przestępcach fajtłapach lepszy jest film Allena „Drobne cwaniaczki”. Mimo wszystko jednak raczej warto obejrzeć, choć wciąż pozostaje mi czekanie na coś równie dobrego jak „Fargo”